Málfrelsi og fordómar

Ég lenti í skrýtnu áðan. Fékk að vita að innlegg sem ég skrifaði á málefnin.com fyrir næstum hálfum mánuði hefðu verið túlkuð sem fordómar mínir gagnvart samkynhneigðum. Svo frétti ég líka að það hefði verið vitnað í mig í greininni Að birta eða birta ekki - Fréttablaðið 16.sept og svo var ítarlega fjallað um málið í Fréttablaðinu í gær 28. september.

Tildrög málsins eru að Morgunblaðið birti lesendabréf frá manni sem úthúðaði Gaypride og svo birti Morgunblaðið afsökunarbréf um lesendabréfið.
Skönnuð grein með afsökunarbeiðninni

Það hefur mikil umræða um þetta á malefnin.com á alla vega tveimur spjallþráðum:
Mogginn biðst afsökunar á tjáningarfrelsi
Samtökin 78 kæra

Ég tekið þátt í þessari umræðu með tveimur innleggjum 16. og 23. september. Mér kemur mjög á óvart að þau þyki bera vott um að ég hafi fordóma gagnvart samkynhneigðum.

Sent: Sep 14 2003, 23:57
Mér finnst það meiri háttar furðulegt að biðjast afsökunar á þessari grein. Reyndar finnst mér það mælikvarði á hversu umburðarlynd og víðsýn einhver manneskja er hversu mikið fólk þolir öðrum að hafa skoðanir og viðhorf sem maður tekur ekki undir sjálfur og sem stuða mann.

Þetta var soldið brosleg grein og bernsk og náttúrulega löðrandi í fordómum en ég gat ekki séð að það væri vegið að æru eins eða neins með þessum skrifum. Mér finnst líka einn punktur í greininni alveg vera sjónarmið sem ætti að heyrast og mér finnst að fólk sem finnst það hjartans mál ætti að hafa hátt og láta vita að því að það var farið yfir markið. Það var í sambandi við manneskjuna á krossinum, það stakk mig. Ekki af því að ég sé svo trúuð eða kristin að það hafi komið illa við mig... frekar af því að mér finnst að maður eigi að virða trúartákn eða tákn sem öðrum hópum finnast vera heilög og ekki alla vega skrumskæla þau og hæðast að þeim. Ef krossfestingaratriðið í Gaypride var gert af fólki sem er trúað eða alla vega á einhvern hátt virðir kristin tákn og þetta hafi verið einhver partur af því stefi að tengja samkynhneigð, fjölbreytileika og umburðarlyndi við kristni og vera vísun í þá sem eru ofsóttir og þjáðir þá er það gott mál... en mér fannst þetta bara eins og einhvers konar glensatriði.


Myndina hér fyrir ofan tók ég á Gaypride 2003. Ég tók líka fleiri myndir, þær eru hérna:
Myndir ´frá Gaypride 2003


Mér finnst svona barátta við fordóma fara í báðar áttir... það er lítilsvirðing á því sem stórum hluta fólks finnst heilagt að hafa svona krossfestingaratriði... og það er bara gott mál að fólk sem sárnaði þetta skuli fá að tjá sig.

Það er náttúrulega samt erfitt að hafa ekki fordóma fyrir fólki sem er með fordóma fyrir öðru fólki.

**************************************

Sent: Sep 23 2003, 3:12

Sá þetta á samtökin78 vefnum:

233. gr. a. [Hver sem með háði, rógi, smánun, ógnun eða á annan hátt ræðst opinberlega á [mann eða hóp manna] 1) vegna þjóðernis þeirra, litarháttar, [kynþáttar, trúarbragða eða kynhneigðar] 1) sæti sektum ... 2) eða fangelsi allt að 2 árum.] 3)
1) L. 135/1996, 2. gr. 2) L. 82/1998, 126. gr. 3) L. 96/1973, 1. gr.

Skemmtileg lagagrein. Gaman að pæla í útfærslunni.
Hvað telst smánun?
Hvað telst ógnun?
Hvað telst trúarbrögð?
Hvað telst opinbert?

Mín finnst skrýtið ef þetta moggalesendabréf sem Mogginn hefur beðist afsökunar á og sem Samtökin 78 hafa kært á grundvelli þessarar lagagreinar geti verið tilefni til mikilla dómsmála. Þetta bréf var auðvitað níð og skammir og gegndrepa af fordómum og þröngsýni en fólk með fordóma ætti líka að mega tjá sannfæringu sína og það þótt það geri það á ruddalegan og ósiðaðan hátt. Mér virtist á lestri bréfsins að bréfritari væri mjög æstur yfir að svívirt hefði verið trúartákn eða eitthvað sem hann telur heilagt.

Vissulega smánar bréfritari samkynhneigða með orðum sínum og hæðist að Gaypride en mér fannst það varla svo gróft að það væri tilefni dómsmála.

Kannski er ég orðin ónæm fyrir grófu orðbragði. Frá því í vor hef ég margoft orðið skotspónn og orðið fyrir verulega svæsnu orðbragði á vefnum sem tengjast því að ég er yfirlýstur femínisti og starfa að baráttumálum Femínistafélags Íslands.

Sem dæmi um þá orðræðu sem menn hafa viðhaft þar er þessi hótun til mín sem birtist á opinberu vefsvæði í vor. Þar er ég kölluð portkona og get ég ekki annað skilið en í orðalaginu felist hótun. Þetta er samt langt í frá það versta. Hótunin var undir því netfangi og vefslóð sem hér fylgir með:

"Bezt að Horas hálfrisnauðgi þessari portkonu og sulli svo yfir henni kinnarnar á henni! Það þarf einhver að taka hring á henni. 3T-in. Taka hana í tað, trant og tussu!
horas@rantur.com - http://www.rantur.com "

Mér brá við að lesa þetta á sínum tíma. Ég geri ráð fyrir að það hafi verið ætlunin. Mér finnst þessi orð vera mun alvarlegri bæði sem smánun og ógnun en það sem Samtökin 78 kæra skv. 233 grein. Eru einhverjar lagagreinar sem ná yfir svona orðræðu?

Fegurðarsamkeppni Badabings og Gneistaverðlaunin

Það hefur rignt yfir mig hamíngjuóskum eftir að ég fékk hin eftirsóttu bloggverðlaun Gneistans en nokkrir verlaunahafar og Gneistinn sjálfur voru kynntir á heilsíðugrein á bls.26 í Fréttablaðinu á laugardaginn. Nú hefur komið á daginn að ég er ekki bara handhafi Gneistaverðlaunanna heldur komst í úrslit í fegurðarsamkeppni Badabing.is sem samdi viðtalið eða eins og hann orðar það þegar hann er að þagga niður í æstum múgnum sem ekki fékk mynd og umfjöllun um sig í Fréttablaðinu: " Merkilegt hvað þetta blogghyski er upp til hópa sjálfhverft og sensitíft. Það var enginn ritskoðun í gangi og ég lét fagurfræðilegar ástæður ráða því hvaða verðlaunahafar voru taldir upp."

Ég stunda núna innhverfa íhugun og ýmis konar andleg fræði til að ofmetnast ekki of mikið af þessari fremd. Það er ekkert smá erfitt að halda vanalegu lítillæti þegar ofan á bætista að núna dag eftir dag birtir Fréttablaðið einhverja speki eftir mig, hvern ég málsmetandi manneskjan vildi fá sem forseta, hvað mér finnist um ríkissjónvarpið, hvort ég vildi ekki sjálf verða forseti, hvort ég eigi ekki myndir af krossfestingunni o.s.frv.

En ég er hæversk og segi svona við þá sem óska mér til hamíngu:

Þetta er nú alvöruverðlaun hjá Gneistanum og ég er virkilega stolt af þeim. Þau eru samt gefin og við þeim tekið með miklu meira alvöruleysi en þessi heilsíðugrein í Fréttablaðinu gefur til kynna. Svo voru bara sumir teknir með í greininni, það fengu fleiri Gneistaverðlaun ársins annars má sjá um hérna um Vefverðlaun Gneistans.

Þetta að fá verðlaun sem umtalaðasti bloggarinn er nú fólgið í forsögunni. Ég hef nokkuð komið við sögu í bloggheimum þegar brennandi femínistaumræða fór þar yfir eins og eldur í sinu, sennilega í hámarki um 1. maí. Eftir á finnst mér bara gaman að hafa tekið þátt í að kveikja svona mikla umræðu og blása í glæðurnar en það var ekki alltaf gaman þegar á því stóð.

En ef það er eitthvað sem ég hef lært af þessu þá er það að það á að hlusta á alla. Líka þá sem tjá sig ruddalega og hafa skoðanir sem maður hefur ógeð á. Líka þá sem hafa enga bakjarla og standa einir með óvinsælar skoðanir. Líka á þá sem hafa veika rödd og eru ekki vanir að tjá sig. Málfrelsið á að vera fyrir alla. Það er eina leiðin til að byggja upp lýðræðisþjóðfélag sem virðir fjölbreytileikann og sýnir umburðarlyndi þeim sem eru öðru vísi að við hlustum hvert á annað og virðum aðra. Líka þá sem virða okkur ekki á móti.

Við þurfum samt ekki að vera sammála eða hafa öll sömu skoðanir.

Einhver sagði að það þyrfti að passa sig þegar maður berst við skrímsli að verða ekki að skrímsli sjálfur. það er erfitt þegar einhver ræðst á mann með skömmum og níði að slá ekki til baka á sama hátt. En ef maður gerir það þá verður maður fljótt að skrímsli sjálfur.

frettabladid-030926ruv.jpg
frettabladid-vefverdlaun.jpg

Heimdallur og jafnréttismálin

Núna standa kosningar fyrir dyrum í Heimdalli. Það virðast vera tvö strákagengi sem eru að slást um völdin og það virðist ekkert hafa snert þessa ungliðahreyfingu stærsta stjórnmálaflokksins í landinu hvernig gengi kvenna var í flokknum í síðustu kosningum. Nema helst að forherða þá í því að halda þessari hreyfingu alveg hreinni af öllu sem heitir femínismi eða mannréttindahugsun.

Skoðum hvernig lítur Heimdallur á jafnréttismálin:

Á vef Heimdallar er sérstakur flokkur um jafnréttismál http://www.frelsi.is/jafnretti og þar eru nú þegar þetta er skrifað sex pistlar á vefsíðunni sem ætla má að endurspegli hvaða hræringar og áherslur eru upp á borði í jafnréttismálum hjá þessari ungliðahreyfingu.

Þetta er inntak þessara sex pistla:

1) Ungur maður skrifar um það sem hann kallar vinstrivillur í landsfundarályktun Sjálfstæðisflokksins, hann notar stór orð og kallar það forræðishyggju að reynt sé að stuðla að jafnara námsvali kynja og karlmenn verði hvattir til að starfa innan skólakerfisins.

2) Ung stúlka skrifar afsökunargrein fyrir hvers vegna hún sé í heimdalli. Hún afsakar það margoft í greininni og byrjar þannig: "Þó nokkrir hafa á því hvers vegna ung kona eins og ég skyldi ákveða að starfa innan flokks sem er alræmdur fyrir að sniðganga konur..."

3) Vísað er í níðgrein Eyrúnar um Femínistafélagið sem birtist í Morgunblaðinu í sumar þar sem fyrisögnin er "Barist fyrir athygli en ekki hugmyndum"

4) Níðgrein um jafnréttisstofu. Greinin endar svona: "Hljóta ekki að vakna upp ákveðnar spurningar um eðli og tilgang jafnréttislaga þegar framkvæmdastjóri Jafnréttisstofu getur ekki framfylgt þeim?"

5) Skammargrein um að Vinnumálastofnun veiti sérstaka styrki til atvinnumála kvenna. Greinin ber titilinn "Undarleg leið í jafnréttisbaráttu"

6) Vísað í grein á Deiglunni eftir Brynjólf Sævar þar sem hann fjallar um réttindi samkynhneiðra víða um lönd og segir hvað honum finnst um hugmyndir einhverra örfárra hægri þingmanna í USA um að breyta stjórnarskrá Bandaríkjanna. Greinarhöfundur segir ekkert hvað honum finnst um réttarstöðu samkynhneigðra á Íslandi.

Sem sagt, það sem Heimdallur kallar jafnréttismál það er að níða skóinn af öllum þeim á Íslandi sem eru að gera eitthvað í jafnréttismálum og vinna akkúrat minna en ekki neitt í því sem hægt er að gera á Íslandi. Svona birtist mér þessi ungliðahreyfing núna þegar kosningar þar fara fram. Mér virðist þessi hreyfing vera mjög á rangri braut.

Er Lancer perra-kerra?

Ég held að einhver sé að gera grín að bílaumboðinu Heklu, trúi ekki að þessi auglýsing sé raunverulega frá þeim. En ég trúði heldur aldrei upp á Flugleiðir að þeir hefðu auglýst "pester a beauty queen" og "one-night stand". Eða kannski er þetta svona auglýsingatrikk, verið að ögra til að fá umræðu. Það heppnast vel að fá umræðu og fólk virðist taka eftir auglýsingunni en það fer allt úr böndunum. Bílaumboðið Hekla er haft að háði og spotti og gárungarnir kasta fram vísum og afskræma auglýsinguna. Hér er auglýsingin og einn variantur af henni og ein vísa.


ljóðskáldið drullusokkur kastar fram stöku:
Viltu, kall minn, krakka smakka
og kossa meyja berra, herra?
Flassarans mátt frakka pakka
fram er komin perra-kerra!

Þungarokk og uppreisnarsöngvar Christinu Aguilera

það er mikill femínistaáróður núna í gangi á Popptíví og hinum ýmsustu útvarpsstöðvum. Um þessar mundir heyrist oft á PoppTíví femínistalag með Christinu Aguilera og Lil Kim. Textinn er argasti femínismi og oft hljómar " þú getur ekki haldið mér niðri" og svo eru konur bara hvattar til að hafa hærra og snúa vörn í sókn. Ég hef staðið á vaktinni og varað málverja við þessu hættulega útlenda efni.

Í kjölfarið snaraðimálverjinn MissM byltingarsöngnum Balls to to Walls með Accept á fem-íslensku. Hún segir að þegar þungarokkshljómsveit leggur þungavigt á að benda á kvöl þeirra undirgefnu sé ekki annað hægt en að syngja með af mikilli innlifun.

Textinn með þungarokkslaginu er einum of heví og ofbeldiskenndur fyrir minn smekk. Kannski myndi samt femíniskur boðskapur ná í gegn til einhverra með svona texta. Og tónlist er mál tilfinninga og skynjunar. Ég held hins vegar að ef maður leggur áherslu á umburðarlyndi og fjölbreytni og það sem sameinar frekar en það sem sundrar þá sé maður á hættulegri leið ef kynt er undir hatri og magnaður upp óvinur sem hatrið beinist að.

Meira um tónlist. Ég fékk bréf frá Anne Lorentzen sem heillaði mig í Finnlandi síðastliðið vor. Hún ætlar að gefa út geisladisk og vill halda útgáfutónleika á Íslandi í janúar. Hún spyr mig hvort ég geti bent á einhverja í Reykjavík sem taka að sér að sjá um svoleiðis. Ég veit bara ekkert um þann bransa. En mér finnst Anne frábær listamaður og hún syngur bæði á nýnorsku og ensku. Hún er í doktorsnámi í einhverju sem tengist femínisma og tónlist. Hér er eitt lag sem hún syngur Såre sinn á mp3 formi. Það er um þá sem hafa verið særðir og yfirgefnir af elskunni sinni og hvernig tónlistin veitir hugsvölun, hér er textinn á nýnorsku.

Ég og forsetaframboðið

Mér hefur hlotnast mikil viðurkenning. Vefverðlaun Gneistans 2003 sem umtalaðasti bloggarinn. Þetta eru merkilegustu verðlaun íslenskra bloggheima, fyllilega sambærilegt við að vinna Edduverðlaun hinna gömlu miðla. Að vinna slík verðlaun þýðir að maður hefur náð langt, fátt getur toppað þetta nema verða forseti eða borgarstjóri eða ráðherra. Ég hef verið að spá í forsetann sem næsta þrep...

Að vandlega athuguðu máli hef ég ákveðið að gefa ekki að kost á mér í næstu forsetakosningum. Þó það væri náttúrulega gaman að keppa við Ástþór í Friði 2000 og hann myndi láta ófriðlega og hóta sprengjuregni en ég náttúrulega tala út í eitt um femínisma og hvað engar konur væru í Kastljósinu og svo myndi ég hafa það sem aðalkosningaloforðið að hafa alternatívar Jóns Sigurðssonar þjóðræknishátíðir. Það myndi örugglega slá í gegn...

Ég fékk þessa hugmynd að lýsa yfir að ég myndi EKKI gefa kost á mér þegar Þórarinn á Fréttablaðinu hafði samband við mig um daginn og ég sem "málsmetandi manneskja" var beðin um að tilnefna kandidata í forsetann hjá Fréttablaðinu. Ég uppveðraðist svo við að vera kölluð málsmetandi að ég skrifaði Þórarni strax bréf og stakk upp á þessum Katrín Önnu, Birni Bjarnasyni og Má.
Einn femínisti, einn upplýsingatæknifrömuður og einn bloggari.

Það var reyndar erfitt val á milli tveggja bloggara hjá mér í tilnefningunni, það voru Már og Einkamálabloggarinn og það var þessi meitlaði texti hjá Einkamálabloggaranum nýlega sem mér finnst vera vísbending um að hann sveigi sig að þeim aðstæðum sem nú ríkja í viðskiptum og stjórnmálum og verði einhvern tíma stór stjarna í íslensku samfélagi. Hann skrifar:
"Nóg komið
Þegar ein leið bregst verður að taka aðra. Ég hef reynt að vera bjartsýnn og uppbyggilegur, en nú ætla ég að gerast súr og bitur.
Svo er ég líka til sölu hæstbjóðanda, sama hversu lágt er boðið. Af hverju ætti ég að skera mig úr að því leyti?"

En ég hef aldrei séð svo mikið sem fótósjoppaða mynd af Einkamálabloggaranum og það er ekki nóg að hafa fyrirmannalunderni, forsetakandidat verður líka að vera valdsmannslegur á mynd og skjáþokkinn að streyma til manns. Sjáið til dæmis núverandi forseta. Geisla ekki af honum á öllum myndum? Þess vegna tilnefni ég Má, hann er svo fótógeniskur og sló rækilega í gegn sem bláa höndin í einni mynd sem birtist fyrir margt löngu.

Þessa tilnefndi ég málsmetandi manneskjan sem forsetaframbjóðendur og með þessum rökum:

1) Katrín Anna talskona Femínistafélagsins væri fínn kandidat, það væri sniðugt að hún færi í framboð þá myndum við koma femínistamálum líka inn í þá umræðu.... Mér finnst ekki veita af einhverjum bleikum tón í æðstu stjórn landsins. Kæmi líka svo flott út á öllum myndum af ríkisstjórninni, bleikt fer svo vel við öll svörtu jakkafötin. Hún myndi líka breyta áherslunum, Vigdís var að gróðursetja tré en Katrín Anna myndi gefa öllum bleika steina og uppræta staðalímyndir.

2) Björn Bjarnason.www.bjorn.is Það myndi þá fyrst komast einhver skriður á kynningar og upplýsingamál hjá forsetaembættinu ef Björn væri þar. Hann myndi drífa upp vefinn forseti.is sem núverandi forseti er búinn að vera gera einhverjar tilraunir með undanfarin þrjú ár og ekkert gengur. Svo myndi Björn vera í miklu betru sambandi við íslenskan almenning og alllir gætu leitað til hans gegnum tölvupóst og hann myndi greiða strax úr erindum allra.

3) Már Örygsson Það er kominn tími til að bloggari hefjist til valda á Íslandi og mér lýst ágætlega á að Már ryðji þá braut. Hann hefur áhuga á þjóðfélagsmálum og mannréttindum og er jafnt tækninörd sem listamaður. Svo getur hann klætt sig í ýmis gervi og það fer honum allt vel, hann er flottur sem bláa höndin og hann er líka flottur að falun gong mótmælast. Svo myndi líka allir geta sent honum SMS blogg og hann myndi alltaf vera í samskiptum.

Samviska Sjálfstæðisflokksins

"Ungir sjálfstæðismenn eiga að vera samviska Sjálfstæðisflokksins og veita honum aðhald frá hægri þegar ástæða er til og berjast jafnframt gegn vinstriöflunum." Svo mælir nýbakaður formaður SUS á vef sínum hafsteinn.is. Þetta virðist aðalstefnumál hans.

Það var kosin ný stjórn í ungliðahreyfingu SUS núna um helgina. Það var ungur karlmaður Hafsteinn Þór Hauksson kjörinn formaður. Hann tekur við formennsku af öðrum ungum karlmanni Ingva Hrafni Óskarssyni. Hinn nýji formaður er stúdent úr Verslunarskólanum, stundar nú nám í lögfræði og hefur m.a. verið blaðamaður og skrifar reglulega pistla á Frelsi.is.

Hafsteinn tók á sínum tíma þátt mælskukeppni Sjónvarpsins Morfís fjögur ár í röð. Hafsteinn virðist vel tengdur við aðra unga sjálfstæðismenn og forvera sína í formennskunni og var hann kosningastjóri Sigurðar Kára Kristjánssonar í framboði hans til formanns Sambands ungra sjálfstæðismanna árið 1999.

Það er áhugavert að sjá hvernig ungliðahreyfing í stærsta stjórnmálaflokki landsins þróast og hvaða áherslur eru þar núna efst á borði. Formennska í SUS er hefðbundið þrep á framaleið stjórnmálamanna Sjálfstæðisflokksins og það er líklegt að þeir sem undanfarin ár hafa gengið upp þá tröppu hafi hug á að verða framtíðarleiðtogar Sjálfstæðisflokksins. Mér virðist hinn nýkjörni formaður hafa svipaðan bakgrunn, viðhorf og feril og aðrir ungir karlmenn sem hafa á síðustu misserum hafist til metorða innan Sjálfstæðisflokksins.

Þess má geta að kynjahlutföllin í þessum kosningum voru þessi:
Það voru 26 kosnir í stjórn.
Þar af voru 5 konur.

Ég vil óska þessum fimm konum (af 26) sem núna eru í stjórn SUS velfarnaðar og velgengis og einnig öllum femínistum innan hreyfingar SUS. Það væri mjög fróðlegt að heyra hvort þeim finnst ungliðahreyfing Sjálfstæðisflokksins vera á réttri leið.

Uppbygging

Í dag byrja ég blogg á nýjum stað á eigin léni. Slóðin er www.asta.is. Set sama bloggið inn á báðum stöðum þangað til ég er búin að stilla allt og flytja yfir.

Í dag eru tvö ár síðan árásin var gerð á New York. Enginn atburður í heimsmálunum hefur haft meiri áhrif á mig. Frá þeim tíma hef ég fylgst miklu betur með alþjóðamálum og reynt að kynna mér ástandið, ekki bara frá sjónarhóli valdhafa og í gegnum vestrænar fréttastofur. Þessi eyja hérna út í Atlandshafi sem ég bý á og þessi örsmáa þjóð sem ég tilheyri hafa sogast með inn í hvirfilbyl manngerðra hamfara sem ég hvorki skil né veit hvert stefnir.

Þetta er ekki bara tilfinning sem ég hef því árásin hafði með beinum hætti áhrif á fjölskyldu mína núna í ár. Bandaríkjamenn réðust inn í Afganistan eftir New York árásina og þar kom á eftir ISAF sem er fjölþjóðlegt friðargæslulið vestrænna þjóða. Magnús fór í mars til Afganistan á vegum íslensku friðargæslunnar og kom aftur núna í byrjun september. Hann var hermaður eins og allir í friðargæsluliðinu þarna og hann var með þýskri herdeild. Nokkrum sinnum á þeim tíma sem Magnús dvaldi þarna var alvarlegt ástand vegna sprengjuárása og hryðjuverka og slysa. Dögum saman vissi ég ekki hvort hann væri óhultur. Margir ISAF hermenn dóu á þessum tíma, flestir í einu mannskæðu flugvélahrapi. Sérstaklega alvarlegt var þegar hann kom í frí heim þegar Kristín fermdist í júní og lenti þá í bráðri lífshættu því hryðjuverkamenn gerðu þá sjálfsmorðsárás og keyrðu inn í rútu sem flutti þýska hermenn út á flugvöll. Það vildi honum til happs að hermenn voru fluttir út á flugvöllinn í Kabul í tveimur hópum og hann lenti í seinni hópnum. Þegar Magnús fór til Afganistan voru aðaláhugamál hans skógrækt og útivist og gönguferðir um hálendi Íslands. Eftir hálfs árs friðargæslustörf í stríðsþjáðu landi hugsar hann mest um hermennsku og stríðstæki og hann telur öflugan og vel búinn her vera bestu leiðina til að tryggja frið á þessum slóðum nú.

En árásin á New York hafði líka óbein áhrif á líf mitt og viðhorf. Ég hef þá tilfinningu núna að stjórnkerfi á Vesturlöndum og alþjóðasamstarf sé afar brothætt og ég er hrædd við að stríðsástand, tortryggni og hræðsla við upplausn og sundrungu geti orðið til að mannréttindi og frelsi séu fótum troðin í heiminum. Ég er hrædd við heim sem kennir sig við frelsi en þar sem frelsið er skilgreint þröngt og bara notað um athafnafrelsi stórra fyrirtækja og fjármagnseigenda til að flytja fjármuni og vörur.

Mér finnst að þau kenningakerfi sem tókust á í uppvexti mínum og skiptu sviðsmynd heimsins með járntjaldi í austur og vestur, í kapitalisma og kommúnisma séu núna götótt og slitin og passi ekki inn í nýja sviðsmynd.

Frá árásinni á New York hef ég hugsað miklu meira um mannréttindamál og heimsfrið en áður. Ég hef líka meira velt fyrir mér hvernig hægt sé að breyta ástandinu og hvort ég sjálf geti gert eitthvað.

Auðlindir heimsins og möguleikar á góðum lífsgæðum eru ekki föst stærð sem eru þannig að ef einn tapar þá græðir annar. Auðlindir heimsins eru að miklu leyti fólgnar í sameiginlegu hugviti jarðarbúa og sameiginlegum infrastruktur þar sem þekking, hugmyndir og kunnátta flæða um heiminn og þar sem varningur dreifist um og manneskjur ferðast. Þetta sameiginlega hugvit er hins vegar ekki neinn miðlægur gagnagrunnur heldur óteljandi mörg net sem tengjast og dreifast í margar áttir, síkvik og lifandi.

Ég held að vænlegasta leiðin til að auka þennan mannauð jarðar sé að búa til og hvetja til samfélags þar sem allt flæði þekkingar er frjálst og þar sem sem flestir jarðarbúar hafa rödd og möguleika á að taka við efni og miðla efni. Sumt af því sem við erum orðin vön á að líta á sem hornsteina frjáls markaðskerfis er orðnir þröskuldar fyrir því að hið sameiginlega hugvit jarðarbúa leysist úr læðingi. Sumar reglur sem við höfum fest í lögum svo sem um eignarrétt á þekkingu og peninga sem gjaldmiðill í viðskiptum geta þar verið þröskuldar.

En ég held að þó mannauður og hugvit jarðarbúa séu mikið og geti margfaldast þá sé það ekki trygging fyrir að allir fái aðgang að þeim auðæfum að þau séu mikil. Ég held að þar sé mikilvægt að jarðarbúar hafi einhvers konar samkennd og sameiginlegan skilning á að það sé skynsamlegast, árangursríkast og farsælast fyrir alla að deila með öðrum - líka þeim sem gefa lítið í staðinn og að aðgangur að hugviti og þekkingu sé sem frjálsastur. Og ég held að mikilvægt skref í auknum skilningi á kjörum annarra sé að geta sett sig í spor annarra sem tilheyra ekki hópum sem maður er í sjálfur og líta ekki á aðrar manneskjur sem hluti á markaði, ekki sem nokkurs konar neysluvarning eða söluvöru sem hægt að kaupa aðgang að og miða ekki verðmæti annarra eftir því hve mikla þjónustu þeir geta veitt eða hve mikinn einkaaðgang að auðlindum jarðar þeir hafa komist yfir.

Hér er það sem ég skrifaði 11. september 2001:

Dimmalimm

Minningargreinar. Saga um veröld sem var, sagnalist Íslendinga nútímans. Í morgun las ég minningargreinar í Morgunblaðinu. Ég komst að því að ég hef hitt prinsessuna Dimmalimm, ævintýrapersónu úr sögu Muggs. Ekki von að ég þekkti hana aftur, hún var orðin öldruð kona þegar ég hitti hana og hún var kynnt fyrir mér sem amma hans Kjartans. Hún var jörðuð í dag og á sama tíma lauk ævintýrinu. Ævintýrinu sem ég hef lifað í fram að þessu, um heim þar sem friður og velmegun ríkir, um heim þar sem hver nýr dagur ber með sér von um betri tíð. Þegar turnarnir á ævintýrahöllinni hrundu og reykjarmistrið lagði yfir eyjuna vissi ég að því ævintýri var lokið

Hér er það sem ég skrifaði 11. september 2002

Árið eftir

Veit svo sem ekki hvað ég get sagt núna í dag þegar ár er liðið frá innrásinni í New York. Jú, get kannski rifjað upp hvernig þetta breytti mínu lífi og hvernig ég fylgist núna miklu betur með heimsmálunum og hvernig ég hef tapað traustinu - traustinu á að yfir heimi mínum vaki velútbúnir og hæfir bjargvættir og varnarflokkar ávallt til taks og í viðbragðsstöðu þegar einhver óvænt ógn steðjar að - traustinu á að heimur minn samanstandi af fólki sem spilar eftir sömu leikreglum og ég og virði það sem mér er heilagt og kært - traustinu á að þeir sem ráða yfir valdi og vopnum í heiminum líti á venjulegt fólk eins og mig sem vini og samherja þangað til annað kemur í ljós - traustinu á að áfram verði unnið að því að létta af hömlum sem ríkisvald setur einstaklingum og að létta af tálmum á ferðafrelsi, skoðanaskiptum og upplýsingagjöf.

Innrásin og eftirmálar hennar hafa haft gífurleg áhrif á líf mitt og heimsmynd mína og ákvarðanir í lífi mínu frá þeim tíma hafa verið teknar með hliðsjón af þessu. Að sumu leyti finnst mér eins og ég hafi glatað einhverju bernsku sakleysi og tiltrú - einhverju sem kemur aldrei aftur því það hafi runnið upp fyrir mér að ég hafi lifað í blekkingu og ævintýraveröld - eða kannski er ég núna komin inn í aðra og ógnvænlegri ævintýrasögu?


Þessi vefannáll sem ég hef haldið úti undanfarið ár ber líka merki frá 11. september. Hann hefur verið í svartri umgjörð frá þeim tíma, í eins konar sorgarbúningi. Nafnið Metamorphoses er líka komið frá 11. september, það er þannig til komið að ég ákvað að breyta vefannálnum miðað við hvað hefði verið efst í huga mínum og hvað ég hefði seinast skoðað og pælt í á Netinu áður en heimsmyndin hrundi. Það reyndist vera þessi sagnaflokkur Orvid um hamskipti, ég hafði verið að fletta upp sögunni um Iphis og heillaðist af Metamorphoses.


Einhvern veginn finnst mér mikilvægt hvað er í huga fólks rétt áður en örlagaatburðir gerast í lífi þess. Í dag reikaði ég um á Netinu eins og venjulega og kom inn á vefannál bandarískrar konu sem virðist búa í New York. Þetta var skemmtilegur annáll og ég fór að lesa áfram og skoða fjölskyldumyndir, líka frá bernsku hennar þar sem voru margar myndir af systkinum. Úr því það væri þessi dagur þá datt mér líka í hug að lesa dagbókina og spá í hvort atburðirnir 11. september hefðu einhver áhrif á líf hennar. Ég las það sem hún skrifaði í dagbókina sína 3. mars 2002 :
I Really don't Know What To Say
My brother killed himself last night. He was going to turn 27 years-old next month. He jumped off his building in Manhattan. His girlfriend had to identify his body. My dad called to wake me up and tell me, just like he woke me up early and told me about the planes on September 11.


Mér fannst mikilvægt að vita hvað leitaði á huga þessarar konu rétt áður en hún fékk þessar sorgarfréttir og sá að hún hafði skrifað í dagbókina 1. mars 2002 endurminningar um bernsku sína og martröð sem leitar á hana, þetta var frásögn um ungan mann sem kallaður var í Vietnam stríðið og kom stórskaddaður á sál frá þeim átökum og þegar hann eignaðist fjölskyldu gerði hann líf konu sinnar og barnanna sinna tveggja að martröð. Það er endurminning dóttur hans sem skrifuð er í dagbókina, hughrif sem leita á hana rétt áður en bróðir hennar fremur sjálfsmorð. Hún skrifar: I do still, however, I wake up in the night from terrible nightmares of someone trying to kill my family. And I know the person in my dreams is my father. I hate the Vietnam War for robbing me of my childhood, for robbing my dad out of his childhood at nineteen.

Dagskrá RÚV og leiðinlega fólkið

Núna er ég með RÚV á heilanum, enda virðist ekkert vera að gerast hjá Stúdentablaðinu núna og ekkert gaman að rövla um það. En ég rövla um RÚV hvar og hvenær sem er og ef fólk sem er alltaf í boltanum er í rólegheitum að tala um hvað það sé gaman að horfa á boltann í sjónvarpinu þá er ég mætt á svæðið. Og sé femíniska hlið á boltanum líka:-) Reyni að stuða fram í rauðan dauðann og það barasta gengur vel. Gaman að láta umræðu sem snerist um íþróttir í sjónvarpinu fara að snúast um femínisma. Líka ef fólk keyrir svona eða hins segin, það er líka femíniskt.

Þetta eru kveðjurnar sem ég fékk hjá einum á malefnin.com í gær:

"Aftur á móti hafa engir, nema fáeinar sérdeilis afundnar vælukerlíngar, áhuga á einhverjum sænskum grátkerlíngafemínismasósíalismafasisma. Þú, Salvör, verður bara að bíta í það súra rassgat að dagskrá sjónvarpsins er ekki sniðin fyrir ykkur, leiðinlega fólkið.
"
viðbót: RÚV gerði heimsókn Margaretu Winberg afar vel skil í sunnudagsfréttum sjónvarps og Kastljósið þar var líka tileinkað komu hennar. RÚV er bara fínt!!!

Fjölmiðlar og fjölbreytileiki

Ég er mikið að spá í fjölmiðla þessa daganna, sérstaklega hvernig eða hvort þeir muni breytast núna með hinu netvædda þekkingarsamfélagi og þessari innsprengingu sem ég fatta kannski einhvern tíma út á hvað gengur... Ég er líka að spá í svona "Í fréttum var þetta helst..." og hver ákveður hvað er fréttnæmt og fyrir hvern eru fréttirnar skrifaðar og í hvers þágu. Mér finnst gaman að bera saman þessa miðstýrðu einstefnumiðla eins og RÚV og hið óformlega flæði frétta og upplýsinga og skoðana í samfélaginu, sérstaklega á Netinu. Er ég ein um að finnast RÚV vera innhverf stofnun sem flytur bara fréttir af því sem fólk (lesist þeir sem stjórna vilja segja þeim sem er stjórnað) vill heyra? Sjónvarpið hefur ekki að ég best veit fjallað neitt um þann boðskap sem Margareta Winberg varaforsætisráðherra og jafnréttisráðherra Svíþjóðar flutti okkur á tveim mjög velsóttum fundum en hún kom hingað í boði ellefu íslenskra kvenna- og jafnréttishreyfinga.

Ég átti von á frétt þar um málið í gærkvöldi og beið og beið eftir að einhverjum íþróttaleik lyki og horfði á allan fréttatímann en þar kom ekkert um heimsókn Margaretu. Samt var heilmikið frétt um nokkur ungmenni sem höfðu verið að elda hrefnukjöt fyrir framan grínpís skipið. Svo fannst mér eftir öðru þegar næst á dagskrá var Gísli Marteinn á laugardagskvöldi og þar var fyrsti viðmælandi hans Jónas er annar fjölmiðlamaður sem vinnur á sama stað og hann og er þekktur líka fyrir viðtalsþætti og hvað voru þeir að tala um? Jú Gísli Marteinn var að spurja eldri fjölmiðlamanninn hver væri galdurinn við að vera svona góður í að tala viðtöl. Gísli sagði m.a. eitthvað á þessa leið við viðmælanda sinn: "...þú hefur eitthvað lag á því að fá fólk til að opna sig.... þú hefur sagt mér hérna á göngunum.... faðir þinn var fyrsti útvarpsstjórinnn...."

Ég veit að þessi þáttur "Laugardagskvöld með Gísla Marteini" er ekki fréttaþáttur en þetta er afþreyingar og spjallefni sem RÚV býður okkur upp á. Báðir þessir fjölmiðlamenn Gísli Marteinn og fyrsti viðmælandi hans eru afbragðsgóðir og áheyrilegir og ég er ekki að gagnrýna þá sem fjölmiðlamenn. Það sem ég er að benda á er að það er einum of auðvelt að taka bara viðtöl við vini sína, samherja og vinnufélaga og þá sem maður hittir á göngunum og ef starfsfólk á ríkisfjölmiðli eins og RÚV er valið inn með ansi einsleitan vinahóp og jafnvel ansi einsleitan pólitískan bakgrunn þá eru þær raddir sem þar heyrast ekki að bergmála samfélagið.

Ég held að ein skýringin á slæmu gengi kvenna í síðustu kosningum hafi verið hve ósýnilegar konur voru í þjóðmálaumræðu og hve greiðan aðgang ákveðnir hópar ungra manna áttu að hinni sýnilegu þjóðmálaumræðu sem fór fram m.a. viðtalsþáttum í sjónvarpsmiðlum. Og það hafa margir fræðingar bent á að þegar konur eru sýnilegar í þjóðmálaumræðu m.a. reyndar stjórnmálakonur þá var það á annan hátt en karlar. Þeir Gísli Marteinn og Jónas ræddu m.a. um þörf fólks við að láta hlusta á sig. Það er galdurinn við að vera góður spyrjandi í spjallþætti að kunna að hlusta á fólk og leyfa því að tala. Og það er galdurinn við að vera góður ríkisfjölmiðill í lýðræðisríki að kunna að hlusta á samfélagið og skynja samfélagsbreytingar og leyfa þeim sem búa í samfélaginu að tala og láta umræðu og fréttir endurspegla þann fjölbreytileika sem býr í samfélaginu.

Myndir frá fundi femínista með Margaretu Winberg

Ég fór í morgun á fundinn á Grand Hótel með varaforsætis- og jafnréttisráðherra Svíþjóðar Margaretu Winberg enda er ég mikill aðdáendi hennar og hin femíniska stjórn í Svíþjóð er fyrirmynd heimsins um þessar mundir. Tók nokkrar myndir á fundinum og þegar Margareta tók við gjöf frá Femínistafélaginu en það var svona bolur með slagorðinu "Cogito ergo feminista sum" eða "Ég hugsa - þess vegna er ég femínisti". Hef sett myndirnar inn á femínistavefinn.

Magnús á heimleið

Vonandi er Magnús núna í Uzbekistan og á leiðinni til Þýskalands. Hann hringdi í gær, er væntanlegur til Íslands á sunnudagskvöldið. Ég er smeyk við þessar ferðir, tveir mannskæðustu atburðirnir í ISAF á þeim tíma sem Magnús hefur verið þarna eru þegar flugvél með spænskum verkfræðingum á heimleið hrapaði og þegar sprengjuárás var gerð á rútu með þýskrum hermönnum sem var á leið út á flugvöll. Annars held ég að Magnús þurfi einhverja endurhæfingu inn í íslenskt samfélag þegar hann kemur heim, hann er farinn að hugsa undarlega og mikið snýst um stríð og stríðsvopn. Vissi ekki til að hann hefði nokkurn áhuga á byssum og vígvélum áður, hans helstu áhugamál áður en hann fór voru skógrækt og ferðalög og gönguferðir um hálendi Íslands. Breytist fólk svona í stríði og hermennsku?

Á eftir að setja fullt af myndum og frásögn hans á vef en hér er eitthvað
Myndir 4
Myndir 5
Myndir 6

Myndir af femínistum á Hittinu

Setti á vefinn slatta af myndum af Hittinu 2. september.






Þetta er góð hugmynd og framtak að hafa svona Hitt á kaffihúsi/bar. Eina sem var að er að það var dáldill kliður frá neðri hæðinni á Sólón og fyrst hafði sá sem var í bleiku pontunni ekki mæk. Það er nauðsynlegt að hafa hljóðnema og hátalara ef maður ætlar að ná til fólks.

Hittið er staður og stund…

…til að fá umræðu af stað
…til að varpa fram spurningum
…til að vera í góðum félagsskap
…til að bjóða nýliða Femínistafélags Íslands velkomna
…til að kynna niðurstöður rannsókna sem snúast um jafnréttismál
…til að kynna útskriftarverkefni sem snúast um jafnréttismál
…til að flytja ræður um femínisma og jafnrétti hér heima og erlendis
…þar sem femínistum er velkomið að tjá sig
…þar sem fólk úr stjórnmálum og viðskiptalífi getur komið og kynnt sér mál sem
snúast um jafnrétti og femínisma
…þar sem okkur gefst tækifæri til að sjá andlitin á bak við nöfnin á netinu
…fyrir starfandi hópa innan félagsins til að hittast, kasta fram hugmyndum og
bralla eitthvað skemmtilegt og bráðnauðsynlegt.

Húsfyllir á Hittinu

Fyrsta Hittið var hjá Femínistafélaginu í kvöld 2. sept á Sólón. Það var troðfullt. Andrea Róberts hefur skipulagt þetta og kom með bleika pontu fyrir alla sem vildu tjá sig. Flestir viðstaddir voru samt meira fyrir að tala við mann og annan þannig að eftir ræðuhöld var fólk bara að spjalla saman. Það er líka tilgangurinn. Katrín sagði frá starfi félagsins og Kristín Ástgeirs frá evrópsku ráðstefnunni. Það er meiningin að hafa Hittið alltaf fyrsta þriðjudagskvöld í mánuði á 2. hæðinni á Sólón. hér er mynd af Katrínu í bleiku pontunni sem var vígð á fyrsta Hittinu.

Mörg blogg blogga um blogg

Get ekki hugsað djúpt núna. Held að ég þoli ekki mergjaðra vefefni en bloggfyrirsagnir. Þær eru líka svo krassandi núna. Margar eru blogg um blogg. Eru þetta samantekin ráð?

Þessar bloggfyrirsagnir eru á molunum þessa stundina:
Nú skal bloggað.
Vísanablogg
Ég er komin úr bloggfríi sem stóð í nokkra daga
Eftir að hafa másið og blásið bloggið mitt næstum um kolll..
Gamlar bloggminningar

Svo tíndi ég nokkrar setningar úr bloggbloggunum:
"Nú skal bloggað. Hef fengið nokkrar kvartanir síðustu daga vegna bloggleysis og nú skal reynt að bæta úr því: "....".Hvađ varđar fyrri ummćli mín um ađ nenna ekki bloggúthaldi, ţá hef ég tekiđ ţá ákvörđun ađ halda ţví áfram" .... "Er að gera tilraun með vísanablogg í síðustu færslu. Vísanablogg kalla ég blogg þar sem fyrst og fremst er vitnað í og vísað á aðrar síður."....." Ég er komin úr bloggfríi sem stóð í nokkra daga. Bloggheili minn var sem eyðimörk og guðleg andagipt víðs fjarri" ... "Nýkomnir aftur í leitirnar og leitarvélarnar, tveir fyrstu mánuðirnir sem ég bloggaði" ......" Netið hrökk í gang á görðunum."

Þetta blogg tekur líka trendið lengra, þetta er blogg um blogg annarra um blogg. Það hlýtur að vera til í bókmenntafræðinni eitthvað orð yfir svona blogg um blogg eða tal um tal. Líka um blogg um blogg um blogg. Þegar miðillinn er inntak í sjálfu sér. Rósamál. Endurspeglast líka í orðum um blogg s.s. bloggleysi, bloggúthald, vísanablogg, bloggfrí, bloggminningar.
p.s. ég vann. það eru þrjú blogg í fyrirsögninni hjá mér.:-)