Skotárásin á turninn
Í kvöld þegar kirkjuklukkurnar hringja inn nýtt ár þá stefni ég á að vera við Hallgrímskirkju eins og í fyrra. En ég veit að þegar árið líður hjá og Hallgrímskirkjuturninn baðast í flugeldum og hylst af reykjarkófi þá mun ég endurlifa það augnablik þegar ég fylgdist með turnunum falla í New York þann 11. september - þegar heimsmynd Vesturlanda hrundi með turnunum og sorg og öryggisleysi grúfði sig yfir okkar heimshluta. Það verður líka eins og sterkara að vera við kirkjuna sem sjálf er eitt af táknum Reykjavíkur og kennd við trúarskáldið Hallgrím sem fór tvítugur að aldri til Danmerkur að taka á móti og uppfræða í trúarfræðslu hóp af íslensku fólki sem hafði verið hernumið til Alsír og því óttast var um að einhverjir úr hópnum hefðu orðið fyrir áhrifum af villutrúnni Islam. Fyrir framan Hallgrímskirkjuna er líka annað tákn, tákn fyrir þúsund ára tengsl Íslendinga við Ameríku, stytta af Leifi Eiríkssyni.Guðríður sem fór í austur, Guðríður sem fór í vestur
Ég hugsa líka að hugurinn reiki til þeirra tveggja íslenskra kvenna sem víðförlastar voru á sinni tíð, önnur fór til Alsírborgar árið 1627 og hin fór til New York árið 1001, önnur minnir mig tengsl okkar við lönd Múhameðstrúarmanna en hin minnir mig á tengsl okkar við Ameríku.
Guðrún Símonardóttir var hernumin í Vestmannaeyjum í Tyrkjaráninu 1627 og var ambátt í mörg ár í Alsír þar til hún kemur til baka og giftist sálmaskáldinu Hallgrími Péturssyni. Guðríður Þorbjarnardóttir var landnámskona í Ameríku, hún sigldi fyrir þúsund árum með manni sínum Þorfinni karlsefni til að setjast að í landinu sem Leifur heppni fann. Þorfinnur og Guðríður sigldu suður með þessum ókunnu ströndum og settust að þar sem sumir fræðimenn telja að New York-borg standi nú. Fyrsta veturinn í Vesturheimi fæddi Guðríður barnið Snorra Þorfinnsson sem talið er fyrsta barnið af evrópskum uppruna sem fæðist í Vesturheimi.
Báðar þessar Guðríðar sneru aftur til Íslands og helga líf sitt trúnni, önnur sem eiginkona sálmaskáldsins og prestsins Hallgríms og hin sem nunna í klaustri. Þær voru víðförlari en flestir Íslendingar og lifðu báðar í heimi þar sem ólíkir trúarstraumar runnu saman. Hin herleidda Guðríður býr í mörg ár í ríki Múslíma og er sjálf kristin , landnámskonan Guðríður er kristin, hún býr fyrst í Grænlandi og síðar í nýja heiminum í samfélagi þar sem heiðinn siður og kristni takast á og hún fer í pílagrímsferð til Rómar.
Passíusálmar Hallgríms Péturssonar hafa verið trúaruppspretta Íslendinga í margar aldir og við jarðarfarir óma sálmar Hallgríms um hrynjanda lífsins. Enginn veit hve mikinn áhrifavaldur Guðríður og lífsreynsla hennar hefur verið í kveðskap Hallgríms en alltaf þegar tveimur menningarheimum lýstur saman og andstæður takast á þá myndast skapandi straumar sem eins geta endað í innblásnu trúarljóði. Guríður kom úr Vestmannaeyjum og það eru tveir atburðir sem Vestmanneyingar kenna tímatal sitt við, það er Tyrkjaránið 1627 og það er gosið 1973. Í þeim heimi öryggisleysis og spennu í samskiptum ríkja, trúarhópa og þjóðflokka sem við höfum nú farið inn í þá er erfitt að missa ekki sjónar á því að þær mestu hættur sem steðja að þessu landi koma ekki í líki innrásarliðs eða eru af manna völdum, heldur koma úr iðrum jarðar og það eru eldsumbrot og náttúruhamfarir.